چون دوستت می دارم حتی آفتاب هم که بر پوستت بگذرد من می سوزم پاییز از حوالی حوصله ات که بگذرد من زرد می شوم پیراهن سرمه ای رنگت که از کوچه عبور می کند عاشق می شوم و تا کفش های رفتنت جفت می شوند غریب می مانم وتنها وقتی گریه ای گمان نمی برم در تو من سبز می مانم که نیلوفرانه دوستت می دارم نه مانند مردمانی که دوست داشتن را به عادتی که ارث بر ده اند با طعم غریزه نشخوار می کنند من درست مثل خودم هنوز و همیشه دوستت می دارم دیوار باید ها دیوار این دیوار لعنتی سهم آسمانم را تنگ کرده من ازین " هیچ آباد" همیشه تنها آسمانش را دوست می دارم با پروانه هایش که مادرانه گرد رویاهای زرد و نارنجی گاه گاه من گریه های بی هنگام مرا گواهی می دهند و گرنه سر تا پای زمین را در من اگر بریزی که تصویر غزالم را در من قاب می گیرد کاشکی این دیوار ها را این دیوارهای لعنتی در باید های هیچکس شکوفه نمی داد آن وقت آسمان از آن من بود و چتری همیشه دوستت می دارم هر چه زمان می گذرد به وسعت و بزرگی روحت بیشتر پی می برم و می بینم که همیشه و همه حال با من و برای من هستی ساحلم هرگز ترا فراموش نکرده و از یاد نخواهم برد ساحل آرامش زندگیم هستی امشب بخاطر غزل آخرم ، بخند امشب که از همیشه شاعرترم ، بخند تا پرشود نگاه من از رنگ زندگی تاحسن بودنت شود باورم ، بخند بالنده شو ، هر آینه ققنوس کوچکم خوشحال باش و بر تل خاکسترم ، بخند زیبا ، شکوفه های شکر خنده هات را هر قدر هم گران بدهی می خرم ، بخند گفتی کلاغ پر ، همه پر ، من به خاطرت تا ارتفاع افلاک می پرم ، بخند امشب به خاطر دل دیوانه ی من عزیز ، زیبا ، ای غزلم ، بخند تقدیم به تو ساحلم که برایم بهترین هدیه خدائی همیشه بخند که با لبخند زبباتری و زیبائی تو نشانه خلقت بی عیب خداست غزلهای بهار آیین من تقدیم چشمانت دلی دارم که آن هم مانده در اقلیم چشمانت مباد از من بگیری سایه بان آن نگاهت را که کوتاهی نکردم هیچ در تکریم چشمانت درنگاهت موجی از احساس جاری بود که می شد ساده آن را خواند از تقویم چشمانت همان زنی که سر بر آسمان یک روز می سایید به روی زانویش افتاد و شد تسلیم چشمانت به اشراق نگاهت خانه خورشید محتاج است خدا هم خوب دقت کرده در ترسیم چشمانت پلنگ آسا میان گله ء احساسم افتادی دلم آن لحظه می لرزید سخت از بیم چشمانت اگر چه خوب بازی کردم آن شب تا دم آخر شکستی سخت خوردم عاقبت از تیر چشمانت تنم در هرم دستان تو خاکستر نشین می شد که آوردم پناه آخر به ابراهیم چشمانت تقدیم به تو که با روشنی روحت زیبایی دنیا را به من نشان دادی ساحلم می توان پنجره را قاب چشمان تو کرد اگر فقط در میانش ایستاده مرا بنگری با لبخندی بر لبانت! در روحم. .. قاب ترا برای ابد حفظ خواهم کرد با عکسی تو با لبخندی بر لبانت ... که روح اشعار من است! عکس قاب گرفته ترا ... بر دیواره ی درونی قلبم آویز خواهم کرد با لبخندی بر لبانت ....که شادی قلبم بود! و در اندیشه ام.. قاب عکس دیدگان ترا مینگرم با لبخندی بر لبانت ... که طراوت اندیشه هایم بود! امروز چرا قطره اشکی در چشمانت درخشید؟! ... چرا؟! کجاست آن لبخند زیبای لبانت که روح اشعار من شادی قلب وطراوت اندیشه هایم بود؟ کجاست؟! ... چه شد مگر! آه... بیا بخاطر دل ...یکبار دیگر در قاب پنجره ی عشق من بایست با لبخندی برلبانت , چرا که از غصه ی آن قطره اشک میان نگاهت ... بسیار غمگینم ...بسیار وخواهم مُرد اگر لبان تو لبخند را فراموش کند! مگذار ترا غمگین ببینم که لبخند تو روح اشعار من ...شادی دل ... طراوات تما می اندیشه های من است و قلمم اگر قلمی ست ... تنها میرقصد در لبخند نگاه و... دیده گان ولبهای تو!!! بخاطر دل یکبار دگر در قاب پنجره ی عشق لبخندی بدل ببخش !!! مگذار غمگین ببینم ترا ... مگذار روح اشعارم بمیرد در واژه های درد ... در بی تابی دل در بیقراری اندوه تو که میدانی شیدائیم برای توست عشقم از آن تو تقدیم به ساحل زندگیم که با وجودت نور و روشنی آوردی تو کاسه شیری باور کن از تخت خواب و چراغ خواب
نانی
باران به موقعی
وقتی در اندوه غرق می شوم
یا شادی ام از من بزرگتر می شود
بیا نترس
دهانت را نزدیک ، نزدیکتر بیاور
تا از آن بنوشم
ولحظه ای از دست نرود.
حرف آرامم نمی کند
وقتی که در به در پی کسی می گردم
یا گوشی تلفن را بر می دارم
وحرکت دستهایم تندتر می شود
حرف آرامم نمی کند!!!
مگر پیش از خواب وقتی با هم سخت بخندیم و روز را با هم فراموش کنیم!!!
یا گریه کنم تا به خواب روم ...
از دستان من بپرس
چقدر دوستت دارم...
| Design By : Pichak |
سکوت صدایی ندارد! فقط هوای تو را دارد که در بکری لحظه هایش تو چه ها که نمی اندیشی... به خود خدا... به خودت و خدا... و به آن چه می خواهد خدا... این هدیه سکوت است که تو می بینی فقط خدا مانده و تو و هزار معجزه در انتظار تجلی.... پاداش سکوت, بارش رحمت الهی را وعده می دهد سکوت کن! و آنچه را که تا کنون به آن عشق نورزیده ای تصور کن از صدای سکوت پند بگیریم........ تمامی دل نوشته هایم را به تو تقدیم می کنم که بهترین هستی و با بودنت به من معنا دادی یاعلی
