چون دوستت می دارم حتی آفتاب هم که بر پوستت بگذرد من می سوزم پاییز از حوالی حوصله ات که بگذرد من زرد می شوم پیراهن سرمه ای رنگت که از کوچه عبور می کند عاشق می شوم و تا کفش های رفتنت جفت می شوند غریب می مانم وتنها وقتی گریه ای گمان نمی برم در تو من سبز می مانم که نیلوفرانه دوستت می دارم نه مانند مردمانی که دوست داشتن را به عادتی که ارث بر ده اند با طعم غریزه نشخوار می کنند من درست مثل خودم هنوز و همیشه دوستت می دارم دیوار باید ها دیوار این دیوار لعنتی سهم آسمانم را تنگ کرده من ازین " هیچ آباد" همیشه تنها آسمانش را دوست می دارم با پروانه هایش که مادرانه گرد رویاهای زرد و نارنجی گاه گاه من گریه های بی هنگام مرا گواهی می دهند و گرنه سر تا پای زمین را در من اگر بریزی که تصویر غزالم را در من قاب می گیرد کاشکی این دیوار ها را این دیوارهای لعنتی در باید های هیچکس شکوفه نمی داد آن وقت آسمان از آن من بود و چتری همیشه دوستت می دارم هر چه زمان می گذرد به وسعت و بزرگی روحت بیشتر پی می برم و می بینم که همیشه و همه حال با من و برای من هستی ساحلم هرگز ترا فراموش نکرده و از یاد نخواهم برد ساحل آرامش زندگیم هستی
| Design By : Pichak |
سکوت صدایی ندارد! فقط هوای تو را دارد که در بکری لحظه هایش تو چه ها که نمی اندیشی... به خود خدا... به خودت و خدا... و به آن چه می خواهد خدا... این هدیه سکوت است که تو می بینی فقط خدا مانده و تو و هزار معجزه در انتظار تجلی.... پاداش سکوت, بارش رحمت الهی را وعده می دهد سکوت کن! و آنچه را که تا کنون به آن عشق نورزیده ای تصور کن از صدای سکوت پند بگیریم........ تمامی دل نوشته هایم را به تو تقدیم می کنم که بهترین هستی و با بودنت به من معنا دادی یاعلی
