غزلهای بهار آیین من تقدیم چشمانت دلی دارم که آن هم مانده در اقلیم چشمانت مباد از من بگیری سایه بان آن نگاهت را که کوتاهی نکردم هیچ در تکریم چشمانت درنگاهت موجی از احساس جاری بود که می شد ساده آن را خواند از تقویم چشمانت همان زنی که سر بر آسمان یک روز می سایید به روی زانویش افتاد و شد تسلیم چشمانت به اشراق نگاهت خانه خورشید محتاج است خدا هم خوب دقت کرده در ترسیم چشمانت پلنگ آسا میان گله ء احساسم افتادی دلم آن لحظه می لرزید سخت از بیم چشمانت اگر چه خوب بازی کردم آن شب تا دم آخر شکستی سخت خوردم عاقبت از تیر چشمانت تنم در هرم دستان تو خاکستر نشین می شد که آوردم پناه آخر به ابراهیم چشمانت تقدیم به تو که با روشنی روحت زیبایی دنیا را به من نشان دادی ساحلم 
| Design By : Pichak |
سکوت صدایی ندارد! فقط هوای تو را دارد که در بکری لحظه هایش تو چه ها که نمی اندیشی... به خود خدا... به خودت و خدا... و به آن چه می خواهد خدا... این هدیه سکوت است که تو می بینی فقط خدا مانده و تو و هزار معجزه در انتظار تجلی.... پاداش سکوت, بارش رحمت الهی را وعده می دهد سکوت کن! و آنچه را که تا کنون به آن عشق نورزیده ای تصور کن از صدای سکوت پند بگیریم........ تمامی دل نوشته هایم را به تو تقدیم می کنم که بهترین هستی و با بودنت به من معنا دادی یاعلی
