می توان پنجره را قاب چشمان تو کرد اگر فقط در میانش ایستاده مرا بنگری با لبخندی بر لبانت! در روحم. .. قاب ترا برای ابد حفظ خواهم کرد با عکسی تو با لبخندی بر لبانت ... که روح اشعار من است! عکس قاب گرفته ترا ... بر دیواره ی درونی قلبم آویز خواهم کرد با لبخندی بر لبانت ....که شادی قلبم بود! و در اندیشه ام.. قاب عکس دیدگان ترا مینگرم با لبخندی بر لبانت ... که طراوت اندیشه هایم بود! امروز چرا قطره اشکی در چشمانت درخشید؟! ... چرا؟! کجاست آن لبخند زیبای لبانت که روح اشعار من شادی قلب وطراوت اندیشه هایم بود؟ کجاست؟! ... چه شد مگر! آه... بیا بخاطر دل ...یکبار دیگر در قاب پنجره ی عشق من بایست با لبخندی برلبانت , چرا که از غصه ی آن قطره اشک میان نگاهت ... بسیار غمگینم ...بسیار وخواهم مُرد اگر لبان تو لبخند را فراموش کند! مگذار ترا غمگین ببینم که لبخند تو روح اشعار من ...شادی دل ... طراوات تما می اندیشه های من است و قلمم اگر قلمی ست ... تنها میرقصد در لبخند نگاه و... دیده گان ولبهای تو!!! بخاطر دل یکبار دگر در قاب پنجره ی عشق لبخندی بدل ببخش !!! مگذار غمگین ببینم ترا ... مگذار روح اشعارم بمیرد در واژه های درد ... در بی تابی دل در بیقراری اندوه تو که میدانی هستی ام برای توست عشقم از آن تو ساحل زیبای زندگیم
| Design By : Pichak |
سکوت صدایی ندارد! فقط هوای تو را دارد که در بکری لحظه هایش تو چه ها که نمی اندیشی... به خود خدا... به خودت و خدا... و به آن چه می خواهد خدا... این هدیه سکوت است که تو می بینی فقط خدا مانده و تو و هزار معجزه در انتظار تجلی.... پاداش سکوت, بارش رحمت الهی را وعده می دهد سکوت کن! و آنچه را که تا کنون به آن عشق نورزیده ای تصور کن از صدای سکوت پند بگیریم........ تمامی دل نوشته هایم را به تو تقدیم می کنم که بهترین هستی و با بودنت به من معنا دادی یاعلی
